Πράγματι, πολύ συχνά οι άνθρωποι αναζητούν τη βοήθεια των ειδικών όταν ο πόνος τους (ψυχικός αλλά και σωματικός) τους έχει εγκλωβίσει με αποτέλεσμα, είτε να μην μπορούν να αποδεχτούν μια δύσκολη κατάσταση, είτε να αδυνατούν να βρουν δημιουργικές εναλλακτικές/λύσεις στα προβλήματα που τους βασανίζουν.​Πολλές φορές η διάκριση ανάμεσα στις δυο αυτές συνθήκες είναι επίσης το ζητούμενο: μετά από 15 χρόνια εμπειρίας στην δουλειά με τους ανθρώπους και τα ανθρώπινα συστήματα, πολλές φορές συνάντησα την ψυχική οδύνη να ελλοχεύει σε αλλαγές που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν. Ή στο ακριβώς αντίθετο: σε μια επίμονη προσπάθεια να αλλάξουν κάτι, αντί να το αποδεχτούν, και να συμφιλιωθούν μαζί του, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια για αλλαγή. Και στις δυο πάντως περιπτώσεις, ο ψυχικός πόνος και οι άλυτες συγκρούσεις (μέσα μας και με τους αγαπημένους μας), παίρνουν τη μορφή της «κατάθλιψης», ή της «κρίσης πανικού», ή της «αγχώδους διαταραχής», ή των «διαταραχών στην πρόληψη της τροφής» («νευρική ανορεξία και βουλιμία») κ.ο.κ. Δηλαδή, τη μορφή των συμπτωμάτων των διάφορων «ψυχικών διαταραχών».